قطعه) نوروز بود

نوروز بود و تی رُز و فیروزه بود و من

نوروز و بوی عود و سپند و گلاب بود

امّا نماند مهلت عرض ارادتی

تا روزگار بود، چنین پرشتاب بود

نوروز رفت و تی رُز و فیروزه نیز رفت

انگار از ابتداش به آخر سراب بود

گفتم: روم به خواب و ببینم خیال تو

برخاستم به ناگه و دیدم که خواب بود